உன்னில் நான்

பல ரோஜாக்களை காட்டி
என் மனதை வருடிய நீ
இன்று என் வாழ்வையும்
ரோஜாக்களைப் போல்
வாசம் வீச வைத்து விட்டாய்....
உன்னில் நான் என்
உயிரைப் பார்க்கிறேன்....
உன்னை நான்
என் உயிராய் நேசிக்கிறேன்...
உனக்குள் தான் நான்
உருகியும் போகிறேன்.....
உன் மீது நான் கொண்ட காதல்
என் உயிரிலும் மேலானது!
என் கடைசி நிமிடங்களில்  கூட
உன் தோல் மீதே
தலை சாய்வேன்!

இவள்

இரவின் மடியில் 
உறங்கும் நிலவு போல 
உன் நினைவுகளின் மத்தியில் 
உயிர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் 
இவள் 
எப்பொழுதும் 
பிரிவையும் நேசிப்பவள் தான் 

கருப்பு

இரவுக்கும் உன் இதயத்திற்கும் 

நிறம் ஒன்று  என்பதை 

நீ சொன்ன வார்த்தையில் அறிந்து கொண்டேன் 

என்ன என்று கேட்கிறாயா?

அதுதான் 

இதுவரை இருந்த நம் காதலை 

இன்றுடன் மறந்து விடுவோம்....

இதை சொல்ல உனக்கென்றால் 

ஒரு நிமிடம் தேவைப்பட்டிருக்கலாம் 

ஆனால்.

இதை ஏற்றுக்கொள்ள எனக்கு 

ஓராயிரம் ஜென்மங்கள் போதாது 

என்பதை நீ அறிவாயா? 

ஆயுள்

உருண்டோடும் காலங்களும் 

வந்து செல்லும் பாதைகளும் 

எல்லைகளே இல்லாமல் இருப்பது போல 

அழகிய உன் நினைவுகளுக்கும் 

என்னில் அழியாத உன் வார்த்தைகளுக்கும் 

எப்பொழுதும் ஆயுள் அதிகம். ........

காலை வணக்கம்

கலங்காத நினைவுகளை 

கவிதையில் கரைத்து விடும் போது 

கண்களில் வரும் 

கண்ணீர் துளிகள் போல 

பூக்களில் படர்ந்திருக்கும் 

பனித்துளிகள் 

இன்றைய நாளின் 

இனிய நினைவுகளை சொல்ல 

இதயம் மெல்ல திறக்கின்றது 

சூரியனின் உதயம் போல....

அழகிய காலை வணக்கம்...

என் இதயம்

பச்சை நிற  ரோஜாக்கள் 
பார்ப்பதற்கு அரிது என்ற போதும் 
பறிப்பதற்கு ஆசைதான்....
அது போல் 
பாசமுள்ள உனது வருகை 
வாரத்தில் ஒரு நாள் என்றாலும் 
வாழ்நாள் முழுவதும் உன்னுடன் 
வாழவே ஆசைப்படுகிறது 
என் இதயம்....